Πέρα από το απογοητευτικό συμπέρασμα για την εικόνα της Βουλής και του σημερινού πολιτικού προσωπικού, το συμπέρασμα που βγαίνει σε γενικές γραμμές -από τις συζητήσεις που έκαναν και οι ίδιοι βουλευτές στα πηγαδάκια- είναι ότι την ώρα που η χώρα βουλιάζει κυβέρνηση και αντιπολίτευση συνεχίζουν το χαβά τους!
Να τα δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα:
Ο Τσίπρας έδειξε διατεθειμένος να συνεχίσει αγκαλιά με τον Καμμένο την ίδια πορεία. Παριστάνοντας ότι δεν βλέπει την καταστροφή, εμφανίστηκε περίπου ως σωτήρας της χώρας. Κάτι σαν Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλο του παρελθόντος που κάθε τρεις και λίγο μας έλεγαν ότι τελειώνει η κρίση, ότι βγαίνουμε στο ξέφωτο και ότι αρχίζει η ανάπτυξη. Έτσι και ο Τσίπρας χθες έφτασε στο απίθανο σημείο να πει ότι η απόφαση του Ντράνγκι να λασκάρει λίγο την πίεση προς τις τράπεζες και τους τραπεζίτες είναι δήθεν «η αρχή του τέλους της κρίσης». Αν μετρήσουμε πόσες φορές έχουμε ακούσει την ίδια φράση, θα χρειαστεί να γεμίσουμε ένα βιβλίο ολόκληρο...
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο πρωθυπουργός, χρησιμοποιώντας σαν μαντρόσκυλο που γαβγίζει τον χοντρούλη Πάνο, χρησιμοποιεί τα υπαρκτά σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων όχι για να επιβάλει κάθραση και τιμωρία αλλά για να προσπαθήσει να κρατάει στη γωνία τη ΝΔ, κατα κύριο λόγο, και το ούτως η αλλιώς ξεδοντιασμένο ΠΑΣΟΚ.
Βλέποντας την κρίση να μεγαλώνει και τα νέα μέτρα να έρχονται κατα ριπάς δισεκατομμυρίων, η κυβέρνηση το ρίχνει στους αντιπερισπασμούς και το σύνθημα της θα μπορούσε κάλλιστα να είναι εκείνη η φράση του άλλου μεγάλου κλέφτη, του Κουτσόγιωργα, ο οποίος όταν τον κατηγορούσε η τότε αντιπολίτευση απαντούσε με το «εσείς δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε...».
Γι αυτό και ο Τσίπρας χθες κάλυψε ευθέως όλους τους δικούς του φωστήρες και για κάθε υπόθεση, δίνοντας το σήμα ότι θα εξακολουθήσει να γαντζώνεται στην εξουσία με εντελώς καθεστωτική λογική, δικαιολογώντας ο,τι συμβαίνει από το δικό του χώρο και χρησιμοποιώντας ως ύστατο όπλο το επιχείρημα ότι «εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους». Με αυτή την τακτική θα πάει ως το τέλος, κρατώντας με νύχια και με δόντια την πλειοψηφία των 153 βουλευτών, σπέρνοντας τον διχασμό και ντοπάροντας το εσωκομματικό του στράτευμα.
Όσο για την εικόνα της αντιπολίτευσης, δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Ο Κούλης είναι στριμωγμένος αφού πρέπει να υπερασπίζεται τον Σαμαρά και τις επιλογές του αλλά και να μην αμφισβητεί την ισοπέδωση που επιβάλουν οι δανειστές στη χώρα. Το μόνο που βρίσκει να πει είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση χαρακτηρίζεται από «ανικανότητα» και να ζητάει μεν εκλογές αλλά χωρίς και να καίγεται γι αυτές. Όπως σας έχω ξαναπει, ακολουθεί τη θεωρία του ώριμου φρούτου. Περιμένει να σαπίσει ο Τσίπρας για να τον διαδεχτεί και να συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική...
Με αυτή την εικόνα που βγήκε χτες από τη Βουλή, πώς να μην τους γυρίζει ο κόσμος την πλάτη;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου